Ο Carl Gustav Jung είναι γνωστός ως συνεργάτης της ψυχαναλυτικής σχολής του Z. Freud και ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας. Στην έρευνά του, ανακάλυψε ότι η διαδικασία σχηματισμού της σχέσης "αντικείμενο-αντικείμενο" οφείλεται σε συγκεκριμένες εσωτερικές στάσεις. Εν προκειμένω, εντοπίστηκαν δύο κύριες, αντίθετες ομάδες.
Η φύση γνωρίζει μόνο δύο τρόπους για να διατηρήσει τη ζωτικότητα του ατόμου. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει αρκετά υψηλή γονιμότητα και σχετικά χαμηλή αμυντική ικανότητα του οργανισμού. Στο δεύτερο, υπάρχει μια ποικιλία μέσων αυτοάμυνας σε ένα άτομο με σχετικά χαμηλή γονιμότητα. Εάν αυτός ο βιολογικός νόμος εφαρμόζεται σε ένα άτομο, τότε αποδεικνύεται ότι η μία ομάδα επικεντρώνεται σε αντικείμενα και γεγονότα του εξωτερικού κόσμου, ενώ η άλλη κατευθύνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς της στη δημιουργία υποκειμενικής άνεσης. Η ανάλυση αυτών των χαρακτηριστικών επέτρεψε στον Jung να διακρίνει τους εξωστρεφείς και εσωστρεφείς τύπους.
Εξωστρεφής ψυχολογικός τύπος
Η υπερβολική στάση χαρακτηρίζεται από μια θετική στάση απέναντι στο αντικείμενο. Ένα άτομο εμπλέκεται συνεχώς σε συνεχιζόμενες εκδηλώσεις, διαλύεται σε αυτά εντελώς. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι συνήθως κοινωνικοί, χαρούμενοι (εάν υπάρχει ένας κύκλος εκδηλώσεων), αλλάζουν εύκολα. Αλλά ο φαινομενικά υψηλός βαθμός προσαρμογής έχει ένα μειονέκτημα. Η ελκυστικότητα του εξωτερικού είναι επιζήμια για τον εσωτερικό κόσμο. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί ως ασυνέπεια, αδυναμία συγκέντρωσης, έλλειψη ακρίβειας και παραμέληση των εσωτερικών συναισθημάτων και της υγείας.
Εσωστρεφής ψυχολογικός τύπος
Οι εσωστρεφείς αντιμετωπίζουν τον κόσμο αντικειμενικά με αφαιρετικό τρόπο. Προσπαθούν να μειώσουν τη σημασία του και να δημιουργήσουν συνθήκες για εσωτερική άνεση. Κάθε εξωτερικό συμβάν προβάλλεται και αξιολογείται μέσω του πρίσματος του υποκειμενικού. Αυτοί είναι άνθρωποι που αγαπούν τη μοναξιά, είναι λακωνικοί μεταξύ των ξένων, δεν «αρρωσταίνουν» με τις τάσεις της μόδας, τις διδασκαλίες κ.λπ., δεν δείχνουν περιττή δραστηριότητα. Έχουν έναν πλούσιο εσωτερικό κόσμο και ιδιαίτερη ευαισθησία. Αλλά η αδυναμία αξιολόγησης της αντικειμενικής πραγματικότητας τους καθιστά ευάλωτους.
