Για πρώτη φορά, το άγχος να μιλάς στον εαυτό του προκύπτει στην παιδική ηλικία, όταν το παιδί μπορεί να παρακολουθεί και να ελέγχει τις εσωτερικές ψυχικές διαδικασίες. Με την ηλικία, ένα άτομο παύει να δίνει προσοχή σε αυτό, αλλά η αυτο-συζήτηση συνεχίζεται καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η εσωτερική ομιλία, ή η αυτο-συζήτηση, είναι ένας διάλογος μεταξύ των συνιστωσών των διανοητικών διαδικασιών. Η ανθρώπινη ψυχή είναι ετερογενής. Σύμφωνα με τον Z. Freud, αποτελείται από το Εγώ (ό, τι συνειδητοποιεί ένα άτομο και κατανοείται), το Id (ό, τι απαγορεύεται μετατοπίζεται από τη συνείδηση και δεν πραγματοποιείται) και το Super Ego (συνειδητές και ασυνείδητες διαδικασίες που αντιπροσωπεύουν συνείδηση, κανόνες και κανόνες συμπεριφοράς).
Ξεκινώντας από τη γέννηση, ένα μικρό άτομο αναπτύσσει συνείδηση λόγω των γνώσεων που αποκτήθηκαν. Κάποιες πληροφορίες, λόγω των πολιτισμικών περιορισμών της κοινωνίας, αναγκάζονται έξω στο ασυνείδητο. Η επαφή με αυτές τις πληροφορίες είναι δύσκολη, αλλά δυνατή με τη βοήθεια φαντασιώσεων.
Στην πραγματικότητα, μια συνομιλία με τον εαυτό του είναι ένας εσωτερικός διάλογος συνείδησης με το ασυνείδητο. Τέτοιες συνομιλίες συμβάλλουν στη συνεχή διαδικασία της ανθρώπινης ανάπτυξης: τα όρια της συνείδησης επεκτείνονται βρίσκοντας μορφές ικανοποίησης απαγορευμένων επιθυμιών. Η παρουσία άκαμπτων ορίων μεταξύ αυτών των δομών και, κατά συνέπεια, η απουσία εσωτερικής ομιλίας, εμποδίζει την ανάπτυξη ενός ατόμου και η απουσία αυτών των ορίων καθιστά ένα άτομο ψυχικά άρρωστο, ανίκανο να ελέγξει τις επιθυμίες και τις επιθυμίες του.
Κατά τη διαμόρφωση της δομής του Super Ego, το παιδί πρέπει να συμμορφώνεται με τους κανόνες και τους κανόνες που υιοθετούνται στην κοινωνία, στην οικογένεια, σε μια συγκεκριμένη ομάδα. Τα θεμέλιά του τίθενται από τους γονείς. Με τα αιτήματά τους το παιδί μετρά τις ενέργειές του: Πώς θα ενεργούσε ο πατέρας σε αυτήν την κατάσταση; Τι θα έλεγε η μαμά; Πώς θα αισθανόταν ο μεγαλύτερος αδερφός μου γι 'αυτό; Σταδιακά, οι γονικές φιγούρες που είναι ιδανικές για το παιδί γίνονται εσωτερικά αντικείμενα, οι απαιτήσεις και οι κανονισμοί τους γίνονται οι απαιτήσεις ενός ατόμου για τον εαυτό του.
Η αυτο-συζήτηση είναι ένας συνεχής διάλογος, συμφωνίες μεταξύ των τριών δομών της ψυχής: Ego, Id και Super-Ego. Ένας ενήλικας συχνά δεν παρατηρεί καν πώς γίνεται αυτή η συνομιλία, αλλά σε δύσκολες καταστάσεις ζωής, σημειώνει εσωτερικές συνομιλίες που ξεσπάζουν στον εαυτό του, οι οποίες μερικές φορές τον βοηθούν να πάρει τη σωστή απόφαση.
